GÖZLERİNDE ÖLMEYE GELDİM
Mavi UMUT’ tur;
Gönlünü hep mavi tut demiştim. Oysa ben maviye değil, Sana bel bağlamıştım sen benim Umudumdun. Daha bir kaç zaman öncesine kadar, Seni terkedeceğim korkusuyla yaşarken. Sen beni bırakıp gittin. Hem de nedensiz. Kokun hala burda, Sesin kulaklarımda çınlıyor. Karşımda yürüyüşün kaldı. Ama hiçbirisi hayalden öte değil artık. Öyle uzaklara gittin ki benden, Dağları dize getirmem, Denizleri aşmam gerekiyor. Giderken ardından bıraktığın mektupta, Ardımdan gelme, Bir daha karşıma çıkma, Huzurumu bozma diye yazmışsın. Merak etme sevdiğim. Şimdi kokunun düştüğü, Sesinin olduğu, Nefes aldığın yere, Huzurunu bozmaya, Seninle yaşamaya gelmedim. Haberimi alınca; Gözlerinden süzülen son damla yaş olmaya, GÖZLERİNDE ÖLMEYE GELDİM. |