Karanlık yollara açılır ömrümün kapıları
Sen ve sensizlik alır başımı
Tehlike giyenen mutluluklar soyunur acılara
Sessiz dramların avaz avaz sesiyken güz
Yüzün gelir aklıma erir sarkıtları içimin her yaz....

Yalnızlık sevdi beni
Gidiyorken içimden misafir sevinçler
İltica etti hüzünler
Bir masal anlatımıydın sen , yaşadım
Azda gitsem uzda gitsem ayrıldım

Bir umut yeter
Susar içimdeki sessiz yakarış
Bekleyişime bin yıl daha eklerim
Ayın gölgesinde güneşi beklerim
Filiz vermeye görsün gözlerindeki karanlık orman
Yağmur olur yağarım sana
Solmaz çiçekler açar gülüşlerinde
Ben durmaz hüzün budar neşe ekerim

Sevgili biliyorum
Aramızdaki coğrafya umudu filizlendirmeyecek kadar kurak
Artık sen ve ben yani biz olmak çok uzak.

murat ballı