İHANET
Merhaba, yine ben geldim.
Tasalanma, hesap falan sormak değil niyetim. Geçerken şöyle bir uğradım. Aslını istersen, evde duramadım. Kızımız, dün yine seni sordu. Baba, annem nerede? Ne zaman gelecek? Diyor. Hiç durmadan, usanmadan seni soruyor. Sadece susuyorum. Çünkü onu tatmin edecek mantıklı bir yanıt bulamıyorum. Sen olsan bulabilir miydin? Kendini benim yerime koy, Baban, seni ve beni terk etti, Aşığına giderken yolda feci hâlde can verdi, diyebilir miydin? Ben de, diyemedim. Neyse, kız evde yalnız, kalkayım artık. Al, sana kızımın nadir güldüğü anların bir resmini, Bir de, gözyaşlarıyla ıslanmış, şu küçücük mendilini getirdim. Erdal Fikret AKSAN 19 Temmuz 2007–21:38 |
yazan yüreginizi tebrik ederim.
dilerim birsey sizi üzmez, yüzünüzden gülücükler yüreginizden sevgi eksik olmasin..
saygilar