Sen Bırakıp Giderken
Öyle mahzun ve bedbin kalakaldım böyle ben.
Ellerim böğrümdeydi acıdı öyle gören. Dönüp bir defa olsun ardına bakmadın sen. Acınacak hâldeydim sen bırakıp giderken. Avuçlarım bomboştu ve gözlerim yaşlıydı. Beni görenler böyle sandılar telaşlıydı. Sana yazdığım şiir bitmemişti başlıydı. Mecnun gibi çöldeydim sen bırakıp giderken. Ferhat gibi gamlıydım ,Kerem gibi tutuşmuş. Gönlüm avuçlarında ağır yaralı kuşmuş. Güvercinler söyledi tüm hasretler kavuşmuş. Bin bir iki dildeydim sen bırakıp giderken. Yağmurunda ıslandım sonra yanıp tutuştum. İhanete uğradım bağrı yaralı kuştum. Ceylan misali kaçtın bense peşinden koştum. Bin harlı ateşteydim sen bırakıp giderken. Çağrı bıraktım sana hiç geriye dönmedin. Gülüşler yalan mıydı hiç mi beni sevmedin. Ben acele ettikçe ağır aldın evmedin. Ardın sıra gölgeydim sen bırakıp giderken. Ankara,16.08.2009 İ.K |
Öyle mahzun ve bedbin kalakaldım böyle ben.
Ellerim böğrümdeydi acıdı öyle gören.
Dönüp bir defa olsun ardına bakmadın sen.
Acınacak hâldeydim sen bırakıp giderken.
çok güzeldi çaycı varol hüzünde olsa olsun...güzeldi dert görme