Gül KIRMIZISu damlası duruldu deryasında gülün. Dolana sarıla Kondurarak katrelerini Süzüldü inceden kuytularına. Dudak köşelerinde inciden benleriyle Yavaşça araladı kirpiklerini Gülümsedi gül mahmurluğuna. Pırlanta taşlara dizili tacıyla Alımına, edasına boyun büktükçe Şımarttığı her damla Yaprağını öptü Küçük çağlayanlarla Serinlerken kırmızısı Bir nergizin aksine gül Suda kendini yarattı. Afrodit’in aşkı Adonis… Rengi damladıkça toprağa Sunağı oldu gül O gün bugündür Açar Aşka… ezgi ç. 26.07.2009 |
çok güzeldi,
saygılarımla