.... MEÇHULE YOLCU....
Gün doğarken penceremden
Sessiz bir gemi kalkar Bilmediğim bir limandan Garip bir hüzün var odamda Bir de derin sessizlik Dokunsan eşyalar duvarlar Adeta ağlayacaklar Gecenin kasvet kırıntılarını Toplamaya çalışan Gün ışığı muzip ışıklarını Dört bir yana saçarken mutlu Ama yine de Bu hüzün karşısında Biraz şaşkın Gemiyse yol almakta Uçsuz ,bucaksız Engin maviliklerde Güneşin altın kolları Mavinin her tonunu okşarken Ne fırtına ne de Bir dalga var Deniz durgun. Gemi sessiz Masamdaki not defterim Açık kalmış Bardaktaki suyum ise yarım Kalem ! Kalemim ise ucu kırılmış yerlerde Vazomdaki güller solmuş Kırmızı beyaz Gül yaprakları masanın üstünde Ve yerlerde.. Gemiyse kaybolmak da ufukta Yolculuk nereye Ne kadar sürecek Hangi bilinmezliklere Kim bilir Ben miyim Yatağımda o yatan Kim Gözlerim Ah ! Gözlerim niçin kapalı Yüzüm neden solgun Saçlarım ! Ya saçlarım neden dolaşık Yataktan kaymış Bir elim Niçin boşlukta… O gemi Ya gemideki yalnız yolcu O da kim Ufukta ne bir kara Ne de bir ada Nereye gider Bu gemi.. ….. Sevdiklerim sevenlerim Nerede şimdi Yanımda sadece tek dostum Yalnızlık var Ve birlikte yolcuyuz Meçhule.. |
... saygılar sunarım, değerli şair.