Bende seninim toprak!
TOPRAK
Yalvarırım aç kollarını aç toprak Gül yüzlü yar’ imi sana getirdim. Onun yoluna, Can sundum, gönül verdim Gönülsüz açan çiçekti vakitsiz derdim Al onu al koynuna o da senindir toprak. Yandığın ateşe bende yanmışım Lal akan sular gibiydim. Sele dönmüşüm Uslu, güleç yüzümü o, yare vermişim Al onu al sinene sakın incitme toprak. Kurudu gönül bağlarım hazan olmuşum Yağan yağmurlara kara yazgım sermişim Ben ona can demişim, Canan bilmişim Al onu yüreğine, ağlatma toprak Hiç kimsede gözüm yokken girdi gönlüme Şeker oldu ağuları saçan dilime Aşkın penasıyla vurdun sazın telime Al beni sar sinene bende seninim toprak Özlem ÇETİN/MANİSA 14.08.2009 |
beşerin yüreğini yakan.. Yoksa asıl özlemdir
kaçınılmaz olan ölüm..
Güzel vede anlamlıydı şiir, okuyanı derin
tefekkürlere iten vede düşündüren..
Kutlarım sizi vede eserinizi tebrikler..
yunus karaçöp..yudumyunus