Beni Kendine Yarat/Kalemim ölüm orucunda şimdi Yalnız seni içerek/ Adam! Kendimi yazdığım kızıl toprak! Açık bıraktığın kapı Ölümdür bana Farkında mısın? Ben doğumumu sana yaptım! Avuç içlerimde büyüdüm şiirden. Ve içim Yazamadıklarımla hâlâ gebe. Doğmuyor çocuklarım kapıyı gördükçe Ve yaşama Ölüm gömüyorum. Adam! Görüyorum Çok ötesinde. Varlığa yokluk Ateşe su neyse Ahh Beni de Bu kapı öldürecek /Üşüye üşüye / Doğuramadıkça Zehirleniyor kanım… Buğumsun! Tenimle topladığım her katre sen… Yudumsun! Susuzluğuma kandıramadığım… Uykumsun, Yalnız, kollarınla daldığım… Sözcüklerimsin akan Kan! /Arkanda bu kapı/ Adam! Her yanım sensin. Ama Ben üşüyorum… ezgi ç. 11.08.2009 |
her şiiriniz uğur böceği almış...
bana diyecek bir şey kalmamış....
çok kıskandım çooook...
sevgiler...sağlıcakla kalın...