ANKARA
Gözümü kapadım Ankara semalarına karşı,
Ne bir nem var havada ne de bir martı, Deniz de yok dalga sesi değil, gürültü tırmalıyor kulakları, Genede seviyorum o kara şehir Ankara’yı, Orhan Veli nasıl İstanbul’u dinlemişse, Bende dinliyorum, hissediyorum Ankara’yı aynen öyle. Ahenkle yansıyor ışıklar şehre, Ankaralı hanımlar ne kadar şıklar bu gece, İnsanlar içiçe, pek sevecen İşte bu gülüşleri, sıcaklığı, Samimiyeti, insanlığı… Denize bile değişmiycem. FATMA ERBAŞ |
Martılarımız vardır bizim
Denizi kıskandırırcasına
Çığlık çığlığa bağırırlarda
Denizimi özlerler,
Yoksa bozkırımı süzerler bilemezsin.
Hayallerimiz vardır bizim
Yada hep olmak istediğimiz bir yer vardır
Adı saklıdır, özlemi saklıdır
Her bir Ankaralının HAYALLERİNDE.
Bozkırda yaşamaktır bizim ki
Hayallerden sarhoşuz da
Söyleyemeyiz kimseye,
Tek bir çiçeğimiz vardır da
Kızar, beğenmez diye veremeyiz sevgiliye.
Söyle Kırmızı bozkır gelinciği söyle
Anlat ne var hayallerinde,
Anlat ta bilsin bozkırı
Bozkırdaki seni, beni ve Ankarayı
Öğrensin nasıl yaşadığımızı HAYALLERİNDE…