MELANKOLİ
Keşke kendimi daha çok sevebilseydim
Belki o zaman mutsuzluk alışkanlık yapmazdı, Artık çok geç Ve mutsuzluk alışkanlık yapmıştı, Gençliğimde çaresizliği, Şimdiyse ölümü keşfettim Basit bir yaşam sürdürmek için çok sıradanlaşmıştı her şey Aynadaki yansımamın neye benzediğini bilmiyordum Benliğimi yitirmiştim, Yalnız bir kalabalıkta kaybolmuştum Kendimi öldürecek kadar cesaretli de değildim, Karanlık bir oda da ölümü bekliyordum Geçmişin mazisine saklanmış bir şekilde, Ölümün gelip beni bulmasını bekliyordum O kadar yalnızdım ki ölüm dahi beni unutmuştu Ne kadar acınası bir duruma gelmiştim, Ruhum çürüyeli hayli zaman olmuştu Bedenim ise diriliğinden hiçbir şey kaybetmemişti Oysa değerlerim bir bir yıkılıp gitmişti Ne kendime ne de bir başkasına saygım kalmıştı MYA |