maralım


Geldin kondun dalıma; titredi tüm tellerim.....
Gergin endam içinde ürkekçe bir haz oldu.
Yarıldıım sol cenahtan, yana düştü ellerim;
Hüzzam çöktü yüzüme, gönlüm mest-i naz oldu.


Lale boynu ezelden, çigdem senin derdin ne...
Bir ihtimal ugruna, böyle bükük durursun
Son papatya son yaprak? şimdi kaldı elimde;
Böğle giderse sende yaprağından olursun


Hiç duydun mu bir askı; bir mutluluk getirmis;
Öyle böyle en sonda, destan olur dillere
Adem’den beri böyle, böyle de bitecekmis.
Hayali sende; aslı çeker gider ellere....


Aşk yarası kapanmaz seker yerim tuz olur..
Bir mum gibi yanarım bir fanusun içinde...
Bazı ateş nöbeti; bazen donar buz olur..
Bir gözlerim ışıldar; beden ölü biçimde..


Her gönülde bir künye, benim künyem sende mi...
Takılırmış? en sonda son nefesi verene
Felek işin içinde, bütün günah bende mi...
Kilitlendi aşkımız kaldı senin dönmene...


Bugday tenlim, ilk aşım; sen yoksun ben yoksulum...
Bak: son mevsim bitmekte, çilemize girelim
Kalpsizlere sarılmış taştaki bir yosunum
Senle bir siir olup; dize dize dönelim....


Döndürelim Maralim? bu dizeleri bir bir...
Gel de çöz kemendimi ah Maralım Maralım
Naaş olsun ömrümüz; bu aşk sonsuza dair..
Tam bu saat bu anda nüks etti yaralarım..

-ii-

Inceden dokundu incecik gamzen;
Yan yan tavırların düştü uzağa,
Içe döndü bakış; titredi beden
Nar çiçeği olup kondu yanağa.

Şiir yoktu henüz, yoktu ozanlar.
Masmavi dumandık o ilk zamanlar
Somutlaştı bir bir aşkla yananlar,
Sen mecram oldun ben döndüm ırmağa..

O gün bu gün döndüm her gün aşığım..
Seni sevmek sevap: sensin azığım...
Sen söktün ömrümü,yolundu saçım
Agardıkça tel tel indi şakağa

Bu; hicran kapısı hep açık kalmış,
Aşk aşk dedikleri zehirli balmıs,
Kimi olmuş abad; kimi de yanmış
Nasibim zehirmis, düstüm yatağa

Ince ince seker gider maralım
Ihtimal odur ki döner maralım
Iki damla yaşı döker maralım
O zaman Ilhami girer toprağa..

Elazig, 27 Nisan 2008

İlhami Bulut