Şerefe
Neresinde yaşıyorum hayatın?
İstediklerimin neresindeyim? Sepetin en dibine atılmış oyuncak robotum sanki Değerini yitirmiş, kolları eksik Neremden tutsam elimde kalıyor Üstüm başım pis içinde Umutlarım kir… Hangi hüznüme yama yapsam Diğer yanlarım yağmalıyor, Yanaklarıma yağmurlar yağıyor Gözlerimde Ankara’dan bir kış akşamı… Evini bulamayan ayyaşlar gibiyim. Dört dönüyorum kendi dünyamda Yanaklarımda yanlış adrese giden Teslimatçının mahcubiyet kırmızılığı Ya güçlü olmalıyım Ya güçlü görünmeliyim… Yarım perde yaşıyorum tiyatrosunu sergilemeliyim akbabalara… Ellerim kan lekesi hep, Gözlerim, Sözlerim, Ruhum… Hoş geldin Yalnızlığım… Buyur, geç otur eski dostum… Az evvel yüreğimi parçaladım, Ve her zaman yaptığım gibi Kaybettiklerimin şerefine içiyorum. Şerefe… |
bu şiir bunu çok güzel anlatmış..
Kutluyorum kaleminizi..
Saygılar.