sessizliğe kapanır kalp ağrısını yüklenen kapı
arkası bilinmez bir karmaşa
çok bilindik hareketlerde
alında birikmiş tane tane emek
belki sınırları zorlayış

huzur tarifsiz armağandır
tınısı içe doldurulan
ritmik seslerden
bir ses
bir ses
bir ses daha
pamuk ipliğine tutturulmuş devam çabası



/yazık ki yıldızlar yokluğa saklanmış bu gece /


yakışanı bulmak arayışında
kelimeleri evirip çevirirken
siz ışık arayan gözlerle bakardınız
bir masaldan çalınmış üç elmalık umut isterdiniz çokça
dudaklarınız
elleriniz
titrerdi her sarılışta umuda
sis içindeki ışık kadar
çok
ahh ne çok uzaktınız siz




sorgusuz
sualsiz geçen zamandan kalma
Soysuz yaralar birikirdi sabahlara
yarın adı unutulacak ak bedene
son dakika notu koyulurken


ve siz
sabah çayına şeker katma telaşında
fark etmezdiniz gece yorgunu gözleri
duymazdınız
düşünmezdiniz
ruhunuza değen hassas dokunuşu bilmezdiniz
acının koyuluğunda
çığlık yükselirken boğum boğum boğazdan
görmezdiniz
uzatılan el kadar
çok
ahh ne çok uzaktınız siz



siz
yaşadığınız tek bir geceden
toplayıp bir bir dökülmüşlüğünüzü
gidersiniz
mecburen kabullenişe
yüreğinizin gözyaşlarıyla



gece yorgunluğunda
gözyaşı yasaklısıdır gözlerimiz
bilir misiniz ki umut çalınamayan
çok
ahh ne çok yıldızsız gecedeyiz











defne


// razıydım gece koyuluğundaki sonsuzluğa...
her seferinde avucuma bırakılsaydı bir tutam ışık //