bu şiir hep başkalşarı için yaşayan bir gün bile olsun kendisi için yaşayamayanlara yazılmıştır(en başta da ben kendim)

kendisini arayanlara...

Kendimi özledim çoğu zaman
Başkası olmaktan bıktım usandım artık
Birilerine mutlu bir hayat olacağım diye
Kendi hayatımdan olmaktan ziyan olup tükendim
Birileri güneşli ve güzel bir havada gezelim derken
Ben kendim olarak kalıp sınırsızca;
Vakitsiz ve hafif soğuk bir gecede
İnci taneleri gibi yağan yağmurun altında
Sırılsıklam olana dek dolaşmak istiyorum
Birileri bana karmakarışık ve anlamsız gelen
İçi boş sözlü sesleri dinlemek isterken
Ben bahardan tatlı tebessümleriyle
Haber veren kırlangıçların;
Mahur ve mağrur seslerini duymak istiyorum
Sırf birisi oynayalım diyor diye
Yalandan gülümseyip oynamak istemiyorum
Sırf birisi güzeldir,beğendim dedi diye
Beğenmediğim elbiseleri giymek istemiyorum
Sırf birisi gülüyor diye;gülmek
Ağlıyor diye de ağlamak istemiyorum
Belki bir ya da birilerini özlüyorum
Ama en çok da kendimi özlüyorum
Kendimi bu kadar özleyişim;
Artık hayatımı yaşamak,
Aldığım sayısız nefeslerimin kendim için
Olmasını istediğimden olsa gerek...