AYRILIK
Gen yaşımda attı gurbet ellere
Hayli dolandırdı ayrılık beni Deli olup düştüm ıssız çöllere Candan usandırdı ayrılık beni Hazan vurdu bahar ayım güz oldu Bir yaram var idi artı yüz oldu Gözüm kan çanağı bağrım köz oldu Ateşe yandırdı ayrılık beni Gülebilmem hasret çeken baş ile Çaylar coştu gözümdeki yaş ile Duru berrak akar iken taş ile Vurdu bulandırdı ayrılık beni SADIK MİSKİNİ’yim uzadı cengim Soldu yeşilliğim sarardı rengim Murat sofrasında bal idi dengim Zehire bandırdı ayrılık beni |
Ah ayrılık vah ayrılık gözü kör olası ayrılık.
Yüreğine sağlık selamlar