GÜLDÜRSENE SON KERE...
Ne o eski neşem var,
Ne de kaldı eski tat. Perişan etti yıllar, Düşürdü beni bîtap. Bitmeyecek sanırdım, Çok uzundu seneler. Hepsi bir hayâl oldu, Hani şimdi nerdeler? Kıymetini bilmeden, Geçirdim bunca yılı. Emanetmiş bu beden, Nefes bile sayılı. Eksiliyor sayfalar, Ömrümün defterinden. Artık ne fayda sağlar, Kaçış yok ki elinden. Yürürken adım adım, O meçhul denen yere. Ne olursun be kader, Güldürsene son kere... 29.07.2009 Erman Ulusoy Kırklareli |
zevkle okudum tekrar
saygılarımla