VE ÇOCUKLAR...Ve çocukları var yurdumun, Düşleri sınırsız mavi, Göğüne yıldızlar konan. Ve çocukları var yurdumun, Attığı bombanın gürültüsünden irkilene dek Savaş uçağını uçurtma sanan. Çocukları var yurdumun, İstediklerine sahip, Masalsı odalar içinde. Çocukları var yurdumun, Sokaklarda uyuyup, Çöpten ekmek toplayan. Ne farkı var, Oyununda savaşanla, Savaşı oyun sananın? Bebekler isimsiz Ve fikirsiz doğar. Yurdum dünya, Ne çok çocuğun var dört yanında. Hepsi aynı güzellikte bakarken gözünü açtığında, Aynı şarkıyı söyler gibi ağladıklarında, Hiç mi için sızlamaz, Büyümeden eksilenlere? Yirmibirinci yüzyılda Açlıktan, Soğuktan, Savaştan ölenlere?... |