eflatuna çalan geceden sıyrılan
sabahın ilk ışıklarına saldım düşlerimi
sokak lambalarının titrek ışıkları altında
bir seni düşünür bir de sana varmak için
bütün labirentleri amansızca zorlayan
karanlık,kuytu köşelerde kalmış düşlerimi

burası;güneşin ışıklarını paylaştığı
kördüğüm örtüleri bir kenara çektiği
DOĞU’nun en doğusu...
utangaç bir gelin gibi süzülürken güneş
bir katil gibi kan kırmızısına bularken kara bulutları
bütün benliğimle seyrederken
şehrin geceden kalma hüzünlü ışıklarını
seni saldığım düşlerde düşlüyorum

eyy!düşler ülkesinin masalsı perisi;
sana uyanmak varken sensizliğin lüzumu yok
inan bitimsiz bir hikayedir gerisi
burası karlardan örülü bir bataklık
battıkça batıyorum yanıbaşımdaki beyaz çamura
ne zaman yıldızlara uzanmaya kalksam
dizlerimden tutup çekiyor beni
dipsiz kuyulara salıyor acımasız şehir
bu kardan bataklığa inat ellerimden tut
tut ki yıldızlara uzanayım sevinçle
uzanayım ki varlığı hissedeyim seninle