Sensizliği Sevmiyorum
Sensizliği Sevmiyorum
Sabahları artık sevmiyorum ,Uyandığımda Günaydın diyenim Kahvaltı soframı hazırlayanım Ve evden çıktığımda Kapıdan beni uğurlayanım Peşimden el sallayanım yok artık. Ve, ben kimseye ‘akşama eve erken gelirim’ diyemiyorum Akşamları da artık sevmiyorum; Eve döndüğüm de, ne karşılayanım var Nede(varsa) elimdeki paketleri alan Güler yüzle, tatlı dille ‘hoş geldin’ diyenim yok artık. Geceleri de sevmiyorum; Seyredemiyorum balkondan yıldızları Bir yıldız kaydığında hayıflanamıyorum Daha doğrusu ben sensizliği sevmiyorum Sensizlikte, gündüzüm kurşuni Gecem katran gibi karanlık Odam buz yığını gibi soğuk Ben içinde donmuş gibiyim. 08 /07/200 Orhan ERDOĞAN |