“ö.ç.m” den Hârele de Gel
Bak harman zamanı geldi geçiyor
Gönül pencereni arala da gel Turnalar kalmadı bir bir kaçıyor Saçına gülleri sırala da gel Bir ahu bakışa, bir tatlı dile Hasret kaldı gönül, bitsin bu çile Yandım imkânsıza ben bile bile Gözüne sürmeler karala da gel Bir haber vermedin geçip giderken Beni buralarda, mecnun ederken Gül bahçelerinde pıtrak biterken Bal kaymak sözlerin sırala da gel Katran karasıdır sensiz geceler Çıkmaz boğazımdan renkli heceler Bedenim virâne, düzde bocalar Felek yazısını parala da gel Kuruttun gözyaşım, dönmedi çarkım Bir kuru gazelden kalmadı farkım Akmaz oldu sular, bozuldu arkım Şu sönmüş külleri çırala da gel Sevdanın gülleri açmadan soldu Derman arar iken öz çalı oldu Garip gönül tasım hasretle doldu Şu yalçın dağları yarala da gel O ince beline, selvi boyuna Hilal kaşlarına, temiz huyuna Gönül girmek ister o ak koyuna İpek saçlarını hârele de gel Adnan Ünal “ö.ç.m” |
Kaleminize sağlık..