Önce tut bakalım,
Ucundan şeytan uçurtmanın .
Çıkarıp çoraplarını bir an evvel,
Yavaşça süzül döşemenin sessizliğine

Adımların, çaldığını sanır hükümranlığını koridorların,
Oysa merdivenler çoktandır fısıldıyor
Epeydir gecenin şafağına bıraktığın, bu zamansız,
Bu çekinik, ani duraklamaları

Çatı; birkaç kiremit ve turuncu,
Epeydir kaçtığın, gözyaşlarının mülteci yeri,
Ve alabildiğine karanlık
Ve alabildiğine yukarıda teksin geceleri

Çıkar pijamalarını,
Kim demiş, kış işlermiş iliklere
Değsinler, bırak kristalleri bedenine
Gece ne olsa alabildiğine davetkâr
Alabildiğine seninle,

Hazır mısın?
İliştir uçurtmanı bedenine,
İpi salmaya koyul usul usul
Ver göğsünü kuzeyden gelen sihirli ürpertiye,

Çatı; şimdi bir o kadar ırak ve turuncu.
Demin; çoktan mazi.
Ve şimdi, gecenin alabildiğine kendisiyle
Alabildiğine tek ve yüksekten
Umarsızca, bin bir türlü düşten
Kilometrelerce uzak
Öylesine kendinle hava da asılı durarak
İlk kez siluetini görüyorsun
Ve birden gece oluyorsun.

-09-