UTANDIM
Söz kesmez göbeğini,
Ensesi kalın ; besi... Bir tarafta aç ; sefil Gördümde utandım. Doğru neresinde onun, Yok mu sahte gülüşü, Yalan dolmuş gözleri; Boğuldumda utandım. İklim vardı , çok çeşit, Yeşillenirdi tabiat. Yurdundan olmuş kuş; Tutamadım, utandım. Hücum eder sırtlanlar, Yere düştüm, yorgunum. İyilerde var şükür , Silkindimde; utandım... Mermi yakar diyarları, Bombardıman , savaş yeri... Topla cehennemden bedenimi, Kaçtımda, utandım. Kaygısızdır büyük adam. Bir tuşla; oldum tuş. Kanım donmuş; lapa pirinç, Akamadım , utandım. Zengin odur ; iklim o ; Sermayesi has yürek. Dengim odur; dostum o , Tek TÜRKİYE ; tek yürek Kurtar neslini cengaver , Yüksel göğe , inme hiç. Siz pislik; ben terbiye ; Sövemedim , utandım... yusufay Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir . İzinsiz kopyalanamaz başka yerde yayınlanamaz. |
AYNEN ÖYLE YAZMIŞSINIZ..................UTANCAKLAR UTANSIN...................
CİCİ BAKIN BU GUZEL YÜREĞE SEVGILER...........................KUTLARIM..............................