GEMİYİ KURTARMALISIN
Sakın ha! Taş, toprak, çelik, deme yar çemberi,
Korkma! Senin arkandan gelen olur öteden beri. Ağlamak fayda vermez lakin ayağa kalkmalısın, Milyonlarca insanla batan gemiyi kurtarmalısın. Parçalanmak elde değildir lakin isyankârız, Ne kadar duâ etsek de biz yine günahkârız. Birini yapayım derken gidiyor diğeri elden, Bu acizlik karşısında tutmuyor vücut belden. Atom mu nedir? Çıkmış ortaya korkutur insanı, Sen, bununla ancak kast edersin korkak kafanı. Benim iman yüklü necip milletim var dünyada, Allah’tan başkasına asla boyun eğmez cihanda. Kur’an inerken bu vakaya dağlar mı dayanıyordu? Onun emriyle dağlar hallaç pamuğuna dönüyordu, İnsanoğlu inatla hâlâ ibret ibret diye diretiyordu, Taş yağarsa başına, işte o zaman Allah diyordu… Aralık/1988 İstanbul |
Onun emriyle dağlar; hallaç pamuğuna dönüyordu,
İnsanoğlu hâla ibret, ibret diye diretiyordu,
Taş yağarsa başına, işte o zaman Allah diyordu.
Tebrikler şair. Başka söze gerek yok zaten. Şiir kendini anlatmış.
selam ve saygılarımla