"Duy sesimi ey küskün yâr!"Yine aşina olduğum hınzır bir kış ayazı Penceremde ısrarla uçmaya çalışan umutlu yarınlar Ne ben özlem türküsünü gür sesle söylüyorum artık Ne de sen aynı istekle uçuyorsun destanlaşan türkülerden El sallıyorsun Dünyanın kim bilir hangi ekseninde Gün be gün ertelenmiş belkilerine Mücadele yüreğin şimdi Yüzyılı aşan çağa yüklenmiş umutların alacakaranlık Suni teneffüste yutkundukça batıyor kokuşmuş yosunlar Sillesini kötü salladım Fiske bile vurmadığım bahara özenen çiçeklerine Hasret türkülerim azaldığı vakit Tanıdım böylesine içli ağlamalarımı Biliyorsun dokunmuş adın Eskimeyen mektuplarda .. Güneşim kurutuyor sırılsıklam kefenini Ne kadar ufkuma yağmur olup yağsan da sen Nemli kirpiğinden atlamış, duygularına talibim Tebessümüm kaç hüznü ısıtsa da.. Denizin sığ sularında uçurum Başucunda uyurken sinsice fersahlar Ben de dağlanacak bir yürek arşa kadar Sen de ürkek bir kuş ..Sılaya hasret Şakaklarımızda büyüttügümüz bedellere nispet Ölümüne koklamıştık mavi papatyalarımızı ilk sevdalısına mühürlenmiş yaralarını açar gibi Saltanat sürmek değil gayem Darma dağınım aslında Tahtını tacını toplamış Deva bulmaz bir yâredir Dilinin kıyısında yaralanmış , Yavaş yavaş suyu çekilmişim karadan Yeminimin eteklerine topladığım onca taş varken Ayağa kalkmış milyonlarca kırıklarım susturulmuyor Sabır denen işvenin gergefine işlensem de adım adım Marifetse eğer dolunay soğuklarında Koluna girip fermanı olduğumuz gölge Buğday sarısı saçlarında filiz vermek hikaye "Duy sesimi ey küskün yar!" Yol ayrımında b a ğ b o z u m u yalnızlığım 12.07.09 / Hüzün Not: Sevgili siir dostlari; Bir kac gün sonra,uzun bir süre yokum ve bu son siirle sizlere veda etmek istedim Yüreginizi hüzünlü tutun.. Sevgiyle kalin Hoscakalin |
SAYGI VE SELAMLAR..