şehrimde yağmur yağıyordu. yağmurla dirilenler adınaydı...

dün
kupkuru kütüktüler
çirkin ve çıplak
ve
bir döl atıldı
havadan toprağa
dirildiler...

cansız kıpırtısız dallar
tomurcuğa durdu
cılız gövdeler fışkırmaya
toprağı yarmaya

sen de böylece
kuruydun, balçıklandın ve ekildi can
zamanını bekliyorsun yaşamak için
nasibince zaman zaman

dün gülerken bugün ağlayan sen
doğuran kanatan okşayan
doğmamış geleceğini öldürmeyi
başaran
ölümüne doğduğunun farkında
boş ve dolunun ayarcıbaşı
insan
hey koca varlık
ruhunu yuttuğun semalar
saldı özünü sana yine bak
can akıyor şu an
dellendi gök, arza bir çılgın temas arzusuyla
kopup temelinden sana yağıyor
damla damla

çık dışarı damından ve gir içine onun
yaşamını kudurt ve deli boran ol
seline sal kendini ve salın sen ol
savaşma barış kaynaş kayna
yarının için, bu senin ve benim

tohumuna ektikleri hayatın
baharını kurutma ikizim
sana bir damla değse
yüzüm allanıyor benim
ben tepeden tırnağa ıslandımsa
ne için de bu
ne derdime de
ben senim, sen bensin
bilmiyor musun
kuruluğun
öldürüyor
ve ben tek başıma yetmiyorum

geleceğimizde ölmemek için
gel artık ıslağıma, kaçma benden
kan yaşama bende kana kana
daya yaşam suyuma dudaklarını
iliklerine kadar
iliklerim sana dolu
boşluksuz
soluksuz
gözlerini yum
yutkunarak
sakin yavaş
canın isterse
yutarcasına
yudumla
ve lütfen sakın bu sefer
kusma ama!

Yaşam Yağmuru Yazıtı Mailis Nalars