BOSNA, SİNCAN, TELAFER.
Aradan tam, on dört sene geçti.
Dünya, bir katliamı seyretti.
Yugoslavya’nın, Sırabistnasında.
Sekiz bin müslüman, şehit toprak da.

Kadın çoluk çocuk, dizip vurdular.
Silahsız insana, kurşun sıktılar.
Öldürüp çukurlara, doldurdular.
Katildi bu sırplar, cani oldular.

Sırayla dizildi, binlerce tabut.
Gizlidir mezarlar, açılsın çabuk.
Çürümüş tanınmaz, insan cesedi.
Bunun sorumlusu, Sırp Miladiç di.

Hala bulunmadı, bu cani Sırplı.
Onbinlerce evi, ersiz bıraktı.
Medeniyet, canileri seyretti.
Avrupa kendini, burda tüketti.

Üç yüz bin, belki fazla, Müslüman.
Öldüler Bosna da, kan aktı zaman.
Bugünde Uygur da, kan akıyor kan.
Irak Telafer de, gitti kırk bir can.

Çinli öldürürken, susma Türkiye.
Karabağ esirdir, şu Ermeniye.
Her yerde esiriz, döndüm deliye.
Teslimdir Filistin, şu Yahudi ye.

Yoktur Türk e, müslümana acıyan.
Yurttada hainler, yakıyorlar can.
Kıbrısı unutma, şimdi huzur var.
Orda da kan akdı, duruldu sular.

Kafkas tan Kırım dan, sesler geliyor.
Avrupa birliği, bizi eyliyor.
İlgili olanlar, hep seyrediyor.
Uyuma ey millet, tufan geliyor.

Ne çok düşmanı var, milletimizin.
Gücü var, her zaman, devletimizin.
Yeter ki birleşip, dağılmayalım.
Emperyalistlere, aldanmayalım.

Türkmendağlı şair, derde dert kattı.
Sonunda onunda, sabrı taştı.
Nerede ecdadım, nerede atan.
Bugün Atatürk e, muhtaçtır vatan.
HİLMİ CAN.
11.TEMMUZ.2009