Değirmen taşı döner, çalışınca ileri.
Hayat su gibi akar, dönmez gidenler geri.
Saatlerde sırtında, bu devranı götürür.
Zaman bir değirmendir, seneleri öğütür.

Ömürler böyle geçer, anlamazsın nasıldır.
Tatlı nağmeler çalar, besteleri hüzzamdır.
Bazen sebadan çalar, bazen de aşiyandır.
Çok defa meltem eser, bazen karla borandır.

Baharlar geçer ondan, bülbül güllerle öter.
Yaz bitince güz gelir, esecek soğuk yeller.
Güller solar dökülür, şimdilik ömrü biter.
Yazın son günlerinde, bülbül gülü terk eder.

Sonbahar saltanatı, sararır solar yaprak.
Uçuşan gazelleri, sineye alır toprak.
Ne baharın yeşili, ne sıcak kalır yazdan.
Gençlik yılları uçar, güzellik gider başdan.

Ak düşmüş saçlarına, değirmende un gibi.
Geri gelmeyen zaman, giden yıllar sebebi.
Yaşlanmış ağaç gibi, başlar bel bükülmeye.
Mevsim şimdi kış oldu, hazırlanın gitmeğe.

Türkmendağlı anlattın, değirmenle bunları.
Sende yürüdün şair, ince uzun yolları.
Gece gündüz demedin, tükettin zamanları.
Akibet elbet toprak, insanın son anları.

HİLMİ CAN.
21.MAYIS.2009.
(2300)