DAMITILMIŞ HINCIMAç gözünü bak her şey açıkta, Biz özgürlük arıyoruz ve onu buldukça Ne kadar da kalpler devrimle coşuyorsa, Bir kere kapıl mıknatısa, Korkma EY GENÇ tırsma, Haykır dünyaya, Öldürse bile seni bu dava, Korkma Deniz ölmedi, Sen de ölmeyeceksin bu yolda, Bu yol benim damıtılmış hıncım, Darağacını gördükçe hızlanıyor nabzım, Acımasızlığın içinde tazelenmiş acım, Bu dava benim tacım, Benim hayat dansım, Benim kıvranışım Acıdan değil, sevinçten haykırışım. 12 Eylül 1980’di. Devrim sakıncalı bir terimdi, İsmini değiştirip inkılâp dediler, Peki, kalplerde ne değişti, İsim değişti ama anlam değişmedi, Değiştirilemedi… Evet; Bir hezeliyat devri, Böylece bu günlere kadar süregeldi, Anlamadılar bu yolsuzluğun işareti, Yok olmanın göstergesi. FATMA ERBAŞ |