Tarih 16 Kasım 1914
Uzak olmayan bir zaman.
Ateş çemberinin içinde vatan,
Ve tarih girdabında,
Yok edilmek istenen Türk Ulusu...

Durdu zaman,
Tarihin donan akışında.
’Soğuk,düşmandan daha soğuk.’
Nice yürekler dondu,
Allahuekber dağlarıda;
Zemherinin ayazında...

Gidenler geri gelmedi,
Yemen ellerinden.
Nice yürekler kavruldu,
Yemen çöllerinin cehenneminde.
Nice umutlar bitti,
Geriye yalnızca özlemlerini bırakarak...

Onlar,
Yoksuldular;
Sefaleti yaşadılar....
Yaşamak istemediler tutsaklığı;
Çünkü,
Onurluydular...

Onlar,
Çocukluklarını yaşamadan büyüdüler,
Ve genç olmadan öldüler.
Yaşlılar da vardı aralarında,
Acıyı tatmışlar,ateşi sineye çekmişler....
Doksan üç Savaşı ve Balkan Savaşları gazileriydi.
Hiç yaşamadan yaşlanmışlardı...
Sonra,
Vatan toprağıyla bütünleşerek
Bayraklaştılar...

Önce insandılar...
İnsanlıklarını gösterdiler düşmanlarına,
Duran zaman aralığında...
Ve tabyalarda
Vahşetin tüm acımasızlıklarını yaşadılar
Kıyametten de öte...

İmanlarını siper ettiler vahşete karşı.
Ölmeleri emredildi,
Ölmeyi,
Allah’a kavuşmak olarak düşündüler.
Ölümü,
Gülerek karşıladılar.
Allah’a ulaştılar...
Tarihin şanlı sayfalarının arasında;
Çanakkale arslanları olarak
Yerlerini aldılar...

Bu efsanevi destanı yazan
Milli ruh,
İzmir’de ilk kurşun,
Vatan sathında Kuvay-ı Milliye,
Kurtuluş Savaşında;
Mustafa Kemal oldu...

Son buldu
Türk’ün üç asırlık geriye çekilişi.
Var oluş Destanı
Kurtuluş Savaşıyla....

Mustafa Kemal’le başladı
Tarihin duran akışı yeniden.
Ve sona ererken yaşanmayan zaman...

Bayram Ali Bayram