Süreyya-8
HUZUR
Akşam! .. Akşamın, o karanlık gölgesindeyim Ve… İnsân seline karışıp giderken yalnızlığım... Atından inen yorgun bir şövalye gibi… Vâsıtalardan inme-binme telâşındayım. Yine yaşadığım günü yazma açlığındayım. Yollar boyu yürüyüp bindiğim otobüste… Ayakta çekilen eziyetlerim yetmiyormuş gibi, Cepçiler, dilenciler, lâf atmalar Ve açlıktan mide sancılarım... Yine, bugün sokaklar da, Kimler aç kaldı. O yüzlerde ki sahte maskeler Ne zamân kalkacak üzerimizden Ve yine ne zamân yol bulup, O tatlı uykumuz bölünmeden Midemiz zil çalmadan uyuyacağız Bu sessiz sakin odamızda |