KAYIP ŞEHİR
Ruhumda muhayyel bir yolculuk...
Meçhul tren, Kayıp şehir... Yüzüme çarpan bir rüzigar, Ve tanıdık is kokusu, Uzayan yollar ve uzanan duman İçimi sarar ölüm tutkusu, Cinnete ramak kala, Cinnete ulaşma korkusu, Beni, sana mecbur eder. Ben, kayıp şehrin yitiği... Birbirimize öyle aitiz Ruhundan dönen nice yitikler var ki, Solgun yüzlerinde muhayyel bir iz. Hepsi bu bir damla ize tutsak, Ebedi yalnızlığa mahkum gibidir. Ve kayıpların arasından sızan deniz Deniz bile şehre küskün biridir. Şehir kuytusunda bir hülya büyütür Sessiz çığlıkları uzanır ıssızlığa Şehrin sevgisi hayallerden bile büyüktür Ezeli bir his duyar kuytulara... Nedeni bilinmez bir kasvet vardır şiirde Şehrin yitiği buna mana bulamaz Aşıkların aşkı her gün erir de Bu kasveti durduramaz. Oda bu kasvete amade bir esir, Bir yanı şehre küskün olsa da Yavrusunu avutur gibi, Onu da avutur,her gece şehir. Aşıkların son durağıdır şehir Ve ben,kayıp şehrin yitiği.. Yüzümde hayali bir iz... Kayıpların arasından sızan deniz... Hiç bilmesekte, birbirimize aitiz... |
HER BİR NAKIŞTA ADINI İŞLER...
GÖNLÜMÜN KIRIK BİR YARISINA,
HASRET İLMEK İLMEK SENİ İŞLER...
BU GÜZEL DİZELERE BENDE EKLEDİM BİR ŞEYLER UMARIM BEĞENİLİR..
SEVGİLER,SELAMLAR...