BAKMA BANA ÖYLE...bakma bana ne olur bakma öyle katiline bakan bir ölü gibi hayır hayır ben öldürmedim seni yanından geçip gittim görmedim göremedim bile gölgeni bakma ne olur bakma ölümcül küs gibi o kocaman elâ gözlerinle kirpiklerinin gölgesine sığdıramam artık bu hoyrat ellerde parçalanmış perişan mâziyi istemez miydim sanırsın elimi uzatıp tutmak ellerini kimseni okşamadığı kara saçlarını öpe koklaya parmaklarımla tarayıp örmeyi başını yaslayıp göğsüme annemden işitmediğim tatlı sözlerin hepsini bir ninni gibi kulağına fısıldayarak yanağımdan yüzüne düşen bir damlada yüzünde gülistanlar büyütmeyi ne yazık sana söyleyemedim bunların hiçbirini içimden geçenleri yaraya tuz basar gibi bastırdı acılar adın "öteki ben" di senin diğer adın gençliğimdi belki ne sen beni tanıdın ne ben bilebildim seni esaretim hederliğimdi beterliğimdi güzelliğin ilenciydi tutulduğum bütün gözler üstümdeydi şüpheliydim elim tetikteydi ama ben öldürmedim inan ben öldürmedim SENİ bakma bana öyle katiline bakan bir ölü gibi görmüyor musun mecalim yok artık dizlerimin üstünde sürünerek bu çöl biter mi bırak geç git yanımdan azad’et beni ben çoktan unuttum seni... ceyda görk 4temmuz2009 |
yansımış tüm çıplaklığıyla şiire,sevgilerimle..