siz ki
hınzır başı harap başı hoyrat başı tetik başı
bilumum başların zulasında palazlanıp
birbirine en uzak mesafedeki
iki zakkum arasını arşınlarken
biz
sizin aheste
bizimse alesta bildiğimiz limanlardan
ayakları kırık umut küheylan’ları yükledik
mavi düşkünü teknelerin ıssız güvertelerine

küffar temaşalarınıza
cüzzamlı şiirlerimizin derinliğinden seslendik hep
tenhası sıcacık bir sedirden de haykırabilirdik oysa
karınca iklimlerimizin harından
maharetli bir ahşabın tatlı diline dönüşen
kemanın la sesinden belki
ve bu bab’a kadar
celladını şaşkınlığa düşüren hikayatımızdan da
bir şey anlamazsınız… belli

velakin biz
düşlerin en ayarsızında seyrederiz kendimizi
ve biliriz… zordur
kahırlı cümlelerin soluğunda üşümek


AHMET ARIK
29 Mayıs 2009
Memleketim