SIIRIN HIKAYESI : BIR PARCA SEVGI

’’Paylaşacak sevgisi olmayanların sevgisi, sevgi değildir’’
Sevgi; sevdiklerinin yanında olmak ve onu paylaşmaktır.Eğer paylaşamıyorsan bu sevgisizliktir.
Narkissos’un bununla ilgili öyküsünü herkes bilir’’Bir nehir, karşısına çıkan bir orman perisini sularının içine hapseder. Suyun içinden Narkissos doğar.Yıllar geçer Narkissos onaltı yaşına gelir. Henüz tam bir erkek değildir, fakat çocukta değildir. Olğanüstü güzelliğe sahip olan Narkissos’a bütün periler ve melekler aşıktır. Onunsa tek ilgisi avlanmaktır. O kimseyle ilişki kurmaz, her türlü insani ilişkiyi küçümser. Bir gün Echo adlı bir su perisi gelir. Echo, tanrıça Hera tarafından başkasının ağzından çıkan sözleri tekrar etmeye mahkum edilmiştir. Echo, Narkissos’a yaklaşmaya çalışır, fakat Narkissos onu reddeder. Kendisine kayıtsız kalan Narkissos’un aşkına karşılık alamayan Echo, acılar içinde ölür. Ölürkende Narkissos’un son sözlerini yansıtan kendi sesini dünyada bırakır,’’ Kendimi sana vermektense ölürüm daha iyi.’’
Bütün su perileri ve melekler, acı içinde kıvranmaktadır. Narkissos tarafından reddedildikleri için Echo’nun intikamının alınmasını uğuna asla kavuşmayacaktır.isterler.Tanrılar bu dileği kabul ederler. Narkissos aşıkolacak, fakat aşık olduğuna kavuşamıyacaktır.
Narkissos bir gün ormanın içindeki bir göle gelir. Su içmek için eğildiğinde suda kendi yansımasını görür olağan üstü güzel bir yüzdür. Sudaki yansımasına hayran, hayran bakarak konuşmaya başlar. Kendine aşık olduğunun farkında bile değildir.Gölün kıyısında aç, yorgun, sefil bir yaşam sürmeye başlar. Güçsüz düşen Narkissos, günün birinde göle düşüp boğulur.
Narkissos’u aramaya çıkan su perileri onun öldüğü yere gelirler ve Narkissos’un yerinde bir çiçek görürler. Bu çiçeğe ’’Nergis’’ diye biliyoruz.
Herkes kendi yaşamında bir sultandır, fakat vazgeçilmezliğini, sevgisini paylaşmıyorsa buna tıp dilinde’Narsizm’ denir ve bir hastalıktır.
Hastaların tedavisinde ilk ilaç sevgidir,mutluluktur.

---------------------------------------------------------------------------------------

Vuruyor yılların sitemi
sırtıma;
Ben öldüğümde
belki
kimse üzülmeyecek,
ardımdan ağlamayacak,
bir-iki damla gözyaşı
hepsi o kadar..

Her direnişim yıllara inat
kendimi arıyorum,
yılların acımasızlığında..
Zor geliyor hayat artık,
Aynalar beni göstermez oldu
bezgin halimle,
Maziyedir isyanım
neden ben..

İçime kapanıp ağlamak
istiyorum..
Anlamadılar beni
eski ben degilim,

Oysa,

Hiç bir karşılık beklememiştim
dostluktan başka
sadece,
bir parça sevgi
istemiştim..

Bilemiyecekler
neye kırgın olduğumu
ve hiç anlayamıyacaklar...

Kimse beni böyle
yapayalnız bırakmamıştı..

Uçurumun eşiğinde
hissedip çaresizliğimi
bezginim..

Hiç kimsede o sevgi yok
atmıyor yürekleri sevgi ile,

Cok mu geldi sevgimi
kaldırmak...
Ağırmı geldi
benimle paylaşmak..
Ölümün sinsi kokusu
üstümde şimdi
ve suskun yüreğim...
Dayan
geldim.........

SIIR DOSTU
VİLDAN GÜLDAĞLI
16.03.2009-2.30