Yavaş yavaş içim kabarıyor

Yüreğim sızlayarak feryadın kapısında inliyor

Ruhum masum hilkatiyle halimin fakirliğine nazar ediyordu



Ne vakit dilim sızıyı ansa

Hafızamda kelimeler dirliğin girdabında olsa

Kalbim hissiyatıyla inşirah sunmadan idrake kayıtsız kalsa



Hasta sancısıyla yatan değil

Vasıta araçlardan rengârenk heveslere mail

Ölüm nefsimden feragat ederek, bağnazlığa kapılmak eğil



Bir bak badireden fışkıranlara

Dirliğinden vazgeçerek hıçkırıklara boğulanlara

Aşkı serabın muhayyilesiyle anarak fetrette dağılan acıya



Kime derdimi açsam hayıflanıyor

Kimliğinden bihaber olarak ta nefsini alkışlıyor

Emri bil maruf kayboluyor, fırsatlar için feragat kuruyor



Kişiliğim dehlizlere mahcup

Badireler uğrunda erittiğim zaman neye matuf

Evvelden ahire uzanan serencam kimliğimde korunan tarih



Artık gelme yanıma sâriyim

Ruhumda nükseden kopmaya aldırış etmeyen acizim

Yalnızlığımla kepazeyim, ıssız sokak indinde çok viraneyim



Ey hissettiğim can sevgili

Bilmem ki dirlikten yoksun ahvali kime haber vermeli

Halin perişanlığına ne demeli, mübelliği kimliği öncelenmeli



Ne adım ve ne de canım

Gerek yok sevgiye hasret çeken sefil bir canım

Ardımda bıraktıklarım, mahcubiyet içinde kalbimi yoklarım







Mustafa CİLASUN