Endişe
Zorladı bilincini,
Dönen dünya insanın. Sular beyninde coşar, Çiçekler kalbinde açar oldu. Güldü hayretinden maymuna Komik diye. Avlayıp yedi balığı ve kuşları Küçük diye Aslana, kurda ve yıldırımlara taptı. Güçlü ve Korkunç diye. Daha bilinmeyenlerin endişesiyle Savaştı insanlar Korkularla Ve korkulu tanrılarla... Bir gün, göklere kaçtı Yenik ilahlar. Zorladı geçimini Düşünen insan, Doğanın Aslanlar pek mahcup görünür Kafeslerinde. Sular akmaz oldu Eski vadilerinde. Kara bulutlar kümelendi Dağlarına. Esir oldu doğa, İnsan sevdalarına. Dünya dönememekten, Sular akamamaktan, Kuşlar uçamamaktan E n d i ş e l i .. . Celal ÇALIK |