Sen gecenin diğer yüzündeki şair
Astığın ay duruyor yerli yerinde
Bilesin ki çok kişi halen bilmiyor sevmeyi
Leylaklar açar kurur kimse görmeden
Ömrümüzün kanaviçesi halen kan kırmızı
Yalan elbet her şey kadar aşklar da
Yapay gülmelerle büyür karadan kara gece
Bilsen arkandan nice yürek yandı kül oldu
O sevdiğin şarkıyı başkaları da okudu sonraları
‘kahpe felek sana ne ettim neyledim’
Ama bilirim ki kimse sen kadar
Kimse sen gibi yanmadı bu türküyle

Sen ölüme kafa tutan yürekli insan
Senin o konuşkan kuşun hep bizle
Aynı yokuşun başında durur aynı bakışlar
Yağmurları eflatun sevdiğin kentin
Zamansız bir dağ köyünde de aklımızdasın
Islık çalıyoruz unutulmuş o çeşmenin başında
Karagözlü çocuklara senin kitaplarını veriyoruz
Sen gördüğüm en güzel aysan
Bilirim ki elbet bir garip denizden
Bir eflatun gece ortası
Doğacaksın turuncu kızıl
Veda ettiğin anızların parıltısı karşılayacak seni
Sen ve kelepir yüreğin bakacaksınız
O komodinde seni bekleyen kum saatine
Ve radyoda bir şarkı çalacak aniden
‘kahpe felek sana ne ettim neyledim’…

19.06.09
Nadir