SON DUDAK PAYI...
sessizliğin ürpertim oluyor gece yarılarında
düşlerim çıkmazlara dönüyor karanlığında kalbim; sensizliğin her köşe başında ağıtlar yakıyor her yanımda başka bir nefes, ruhum seni arıyor susturulmuş namlulardan sesler yükseliyor bambaşka çığlıklardan kopuyor yüreğim, sana geliyor hadi ne olur ellerini ver; demeye yetmiyor kelimelerim! sensizken zamanın zehrinde çürüyor nefesim! aşkımın çaresizliğini karalıyorum unutulmuş mısralara; devran dönmüyor ismin olmayınca, susuyorum ben sana... ruhumu en parlak renklere boyamak istiyorlar ben senin karana muhtaçken... görmüyorlar! birileri yok diyor, giden gelmez o cehennemden tek hecen yeter; yanmam için seninle ezelden! sana yürüyorum hülyalarımda, nerede olduğunu bilmeden bir ellerini görüyorum zifiri karanlıkta, bitiyorum rüya bitmeden gün be gün eksiliyorum, yitik ve yetim kalıyor ruhum sen yokken kendi kalabalıklarımda dahi kayboluyorum... aklıma düşüyor seninle geçen zaman ahh, bir saniye daha olsaymış bize kalan... dinmiyor göz yaşlarım sevgili, kara lâvlar dökülüyor kalbimden şair diyor ya; gel nefesim, ne olur, adın eksilmesin yüreğimden! sensizliğin her deminde yaşlanıyorum, açık ve üç şekerli eski fincanlarda yitiyorum... altın yaldızlı saatler, pembe panjurlar karıncalanıyor gözlerimde kızılcaların dikenleri acıtıyor, sana hançerler gizliyorum içimde... üç günlük hayatta alabileceğimiz bilmem kaç nefesi hesaplarken bitiyoruz kimse dur diyemiyor bu gidişe, aşk başkalarına kalıyor ve biz ölüyoruz... aslında hayata doğru kocaman bir adım atabilmek vardı seninle; bekleyişleri tek gecede arşa yükseltmek, sabahlamak ellerinle... "sen" gibi geçti günler, acıya inat gülümseyerek son kez perde kapanıyorken, sonsuzu bile seninle severek... bir dudak payı bırakmak isterdim dünyanın köşesine ne gidenlere dur demek aşktan geberircesine, ne gelene öğretmek, herşeyi bilircesine... sadece sevmek, benzemeden kimseye, sevgiliyle delirircesine! s. b. doğan... |
kalbim; sensizliğin her köşe başında ağıtlar yakıyor
her yanımda başka bir nefes, ruhum seni arıyor
susturulmuş namlulardan sesler yükseliyor
bambaşka çığlıklardan kopuyor yüreğim, sana geliyor
hadi ne olur ellerini ver; demeye yetmiyor kelimelerim!
sensizken zamanın zehrinde çürüyor nefesim!
aşkımın çaresizliğini karalıyorum unutulmuş mısralara;
devran dönmüyor ismin olmayınca, susuyorum ben sana
=========================
Yürek sesinle meydana getirdiğin güzel dizeleri yazan kalemini ve yüreğini kutluyorum saygılar