Dedi Ey, Biter Aşk / M. Mustafa USLU
I
Dedi, ey dedi, bitti aşk; varsıl ya da yoksul yalandır kör kütük ruhum!.. Dedim, ey şimdi sen tüter bu gidişin, ilenişin peşi vesikasına kanamam bu şiirin: ateş sözlerinle öperdin kalbimi kızıl kanatlarıyla kor kor ağarak yüzünden gözlerimden göçer konardı dağlayarak ruhundan gözlerini... II Dedi, ey dedi, biter aşk; varsın ya da yoksun konmamış mıydık bir yalandan: her şiire gelip işlenen her söz neden kanada kayardı kendi anlamından sayıp dökmeli mi şimdi her taşın ne dediğini?.. Dedim, ey şimdi sen kokar; bu gidişin, ilenişin peşi vesikasından kopamam bu şiirin: idaresi elinde çıkıp yamacından izini sürsem: iki el sürgülenmiştir uzak sevdaya; çeliğin -ağzına kanı sürmek de nerden türedi- doğrulur üstüme?.. III Dedi, ey dedi, kan var: güneşim de yoksun güneşin dokunduğu yerler de... Dedim, ey şimdi suç var: kınından sıyrılmış iki mermi gibi boşlukta... Dedi, ey dedi; bu, o değil yaşlılarından artan değil yalan: karanfil pörsüttü çıbanlarında aklım saçkının dirliğinde güllerle başla hatta şimdi kan var: damıtılan aşık değildir ozan. M. Mustafa USLU |
Dedi, ey
dedi; bu, o değil
yaşlılarından artan değil yalan:
karanfil pörsüttü çıbanlarında aklım
saçkının dirliğinde güllerle başla hatta
şimdi kan var: damıtılan aşık değildir ozan.
TEBRİK EDERİM KALEMİNİZİ