Sığ yanımgece yüzü görmemiş öpücüklerin zehirli zakkumu sen cennetin koynunda hani o dedirten gülücüklerin noktasını unutmuş kelimelerin ayrılık senfonisinde yas tuttuğunu unuttu mu zannedersin yar. ruhumu kanatırken kemanın sesi yalnızlığımı soluyor şarkılar-odalar öksüzlüğümü bana mı bırakıyorsun vefasızlık seninle özdeş ayrılık çanları bana çalıyor... yar. deprem üstüne deprem sarsıntılar beni daha çok yakınlaştırıyor bilinmeze bitti diyorum bitti yoksun artık sen bende aramıyorum ne bağdat’ta ne yemende sadece gönlüme inadıramıyorum sığ yanımdan vurulduğumu söylemediler... söylemediler bana yar. |
Vefali insanlarla karsilastirsin bu güzel yüreginizi, saygilar