-KARANLIK RESİM-
çekilirken karanlık puslu sokaklardan,
yağmuru çağırdım sesizce, güneşi görmedim.. ne zaman baksam gökyüzüne, ölüm duruyor. kapayıp gözlerimi bir melodi saplıyorum düşüncelerime. kalbime bir bıçak saplanmadan önce. çocuklar var burda, zayıf ve güçsüz çocuklar..sözsüz,gülüşsüz. babalar yok hiç çocuklar yetim, çocuklar öksüz.. ne zaman açsam kulaklarımı feryat vuruyor. susturup işitmemi, bir resim düşlüyorum süregelen mutlulukların, kısa süreli dargınlıkların ve sevgilerin olduğu bir dünya resmediyorum bulutlara ama bulutlara bakamıyorum.. çekilirken karanlık kirlenmişliklerden yağmur gibiydim baş aşağı çakıldım hep hiç güneş görmedim.. |