ÂDEM
ÂDEM
İnsanı topraktan yarattın Onun nârına bir nur kattın Gâh karartıp gâh da arıttın Alıp dünyaya sürgün attın. Şeytanın yeminine kandı Ulvi emri unutuverdi Alıp yasak meyveden yedi Hayâsından benzi sarardı O, dünyada seni aradı Rızana kendini adadı Aşkınla ta yüreği yandı Seni bulacağını sandı Dünya da göze görünmezsin Gönülden hiç unutulmazsın Sen gafilden razı olmazsın Zikrinle hep dilimizdesin Rakibiyle o dünyaya indi Rakibi şeytan o emindi Şeytan hasis o kerimdi Şeytan kezzap insan nebiydi İnsan imtihan edilecek Bu dünyayı inşa edecek O gâh ağlayıp gâh gülecek Bu derin kavga hep sürecek GÜLSÜM HİÇYILMAZ |