Aylardan Mart,
Doğanın uyanması,
İlkbaharın başlangıcı.
Ne farklı,
Ne canlı bir mevsim.
Bu mevsimde,
İnsanların içinde bir kıpırdınma,
Kendini doğaya atma isteği,
Bende ise bir burukluk,
Bir tür hüzün.
Seni,bu mevsimde,
Bu ayda kaybetmiştim.
Ağaçlarda çiçekler açıldıkça,
Topraktan otlar fışkırdıkça,
Beyazın yerini yeşil aldıkça,
Kaybolan bu güzellikler,
Geri döndükçe,
Senin de dönmeni bekledim.
Yıllar geçti sen gideli.
Her giden ay,
Her giden mevsim,
Geri döndü.
İstemedim çiçekler açmasın,
Otlar fışkırmasın topraktan,
Beyaz,yerini yeşile bırakmasın,
Kaybolan güzellikler geri dönmesin,
Seni beklesin,
Sende gelip göresin diye,
Ama yanıldım.
Sen;öyle bir yere gitmiştin ki,
Doğanın uyanmasını beklemeden,
Beni,sevdiğin her şeyi bırakarak,
Bir daha geri dönmemecesine,
Kendi ömrünün baharında,
Benim sana;
Her zamankinden daha çok,
İhtiyacım olduğunda gitmiştin.
CANIM BABAM...