Elveda
sağır kulaklarımla dinliyorum
rüzgarın dudaklarında ıslığa dönüşen veda şarkısını dalğaların denize isyanı gibi çarpıyor çıplak duvarlarına yüreğimin sanki yönünü kaybeden bir martı bir mum ışığında çocukluk düşlerimin koynunda konaklıyorum geceleri avuçlarımda sakladığım babamın sıcaklığı özlem terliyor...üşüyorum gidiyorum adını bilmediğim bir geleceğe elimde çıra ardımda gölgem. ıssız bir garda kalan son yolcunun telaşındayım buğulu bakışlarımda kaybolacaksın birazdan ... gözlerimden dökülen son damla bir deniz Bir bakış bir ömre bedelmiş bırak suskunluğun kirpiklerimde takılı kalsın ömür bir bakışın ucunda muamma değil mi!... bir sonbahar yaprağı gibi titriyorum, elimde kasımpatı gözlerimde ayaz olsun ! elveda diyemem sana açık bırakdığım penceremden varsın gelsin kokun!... buğday başaklarının arasında süzülürken gelincikler gönül sesiyle fısıldayacağım adını titreyecek yüreğin coğrafyanın taa ötesinden ve bir elin kalbinde olacak hep...hissedeceksin!... |