Sevmenin Alâsı
Ben işte sever dururum
Onu bunu daima bir şeyleri Sevmeleri severim Her bir şeyleri severim Loş ışıkta olmalıyım şimdi Demir mumluğumda mum takılı Yanmalı titreyerek mum yanmalı. Kara gözlerini hayal etmeliyim uzaktan Sakın gelmeni istediğimi sanma Alın yazısıydı ayrılığımız Vurulan bir tokattı Kader denilen şikârdan. Gecenin sessizliğinde Ötede köpekler havlamakta Güven veriyor sesleri içime Seviyorum evimi Oysa evimde değil de Sokakta olsam şimdi O köpekler yemek isterlerdi ensemi. Müfide DECDELİ/İZMİR Saat:02/15 20/06/2009/Cumartesi |
her aldığımız nefese her huzura şükür
kaderden öte geçilmiyor ki
sevgiyle arkadaşım