Kalıyorum ortasın da hayatın,
ne olur tut ellerimi Anne ;
bırakma beni bu şehir de,
terketme beni kaderime
...................
Bu şehir adamı yutuyor Anne ;
bu şehir...................
...............gönlümü uyutuyor.

Kayıyorum oltasından hayat’ın.
Ne olur bir uzan da tut beni..
O sıcacık sevginle avut beni.
.......................
Bak ! Tutmuyor ellerim Anne,
yitirdim kelimeleri bu şehir de ;
Bu şehir adamı bitiriyor Anne,
ne olur terketme beni kaderime
koyma beni acılarla iç içe........

Çekilir önüme sisten bir perde,
kurulur Altın’dan , hayali sahne ,
’’Oyna ! istediğimiz rol’ü ’’ derler de;
yüzüne gülen gülücük sahte....

Beni böyle bir başıma, yaban eller de
koyup da gidersin ilahi Anne....
Görmezmisin ne kadar sana muhtacım,
şu gönlümün sultanı , başım’a tac’ım,
senin sevgin benim tek ilacım ,
koyma beni buralar da sana muhtacım..

ANNE’ME..