kanan yok
seni uzağa gönderen ben değildim;
sevgili olamamamız benim suçumdu ama. bunu anlatamam ki, ölür sende doğması gereken. canını habersizce yaktığım için canım yanıyor. çekeceğim bunu. geçer zamanla acın nasıl olsa; sende doğmadan ölmesin o yeter ki. kızılcık şerbeti sızan dudaklarımdan dökülen kelime ’kanıyorum’ olmak zorundaydı. kandırdım bilincimle seni. evet; üzgünüm demeyeceğim üstelik. kandırmam lazımdı, kandın; ama işte yaşıyor o şu an. bu dürüstlükten daha faziletli bir şey... kanan ne ben ne de sen... mailis nalars |