Sen Hep Bahardın..
Sen hep bahardın,
gözyaşlarınla ağaçlara bakardın gökyüzünden mavi çalardın, dudaklarına düşerdi ufkun ahengi; onulmaz bir aşk konardı ta yüreğin içre kimsesiz bir ruh takip ederdi sessizce gölgeni köşede ağaç olurdu zaman /seni beklerdi.. Sana özlem içerisinde kıyıları yıkardı mehtap Ellerin nurdan bir çiçeğe dönerdi; yüzün afitap Hep yol ayırımında beklerdin Ayaklarına şehrin ışıkları düşerdi.. Güz gelirdi mevsimler otağın olurdu. Düşen sarı yapraklar, geciken eylül mektuplarıydı dallarında geceleri okunurdu.. Sevgiye susamış bir pınar olup akardın hep, Yüreği yanık olanlar kenarında ayrı bir âlem yaşardı. Yıldızlar beslerdi son kalan dizelerin mısralarını Sevincimiz bir dağ sunardı kadim dostlarımıza Ay düşerdi ocağına,bayram olurdu.. 22/10/06..İstanbul.. |