AĞIR ABİLER...AĞIR ROMANLAR…korkuları vardı kendi yüreklerinden tepeden tırnağa acılı bir ağıtın ayak sesleriydi hikâyeleri onlar uçurumların keskin hıçkırıklarıydı sus pus gecelerin şiirlerine ve yürümeyen saatlerine takmışlardı tırnaklarını git gide derinleşirdi kabuk tutmazdı yaraları zamanı kanatırlar ve susarlardı ve keserlerdi bileklerinden insanca tüm bağları gülmeyi unutanlardı onlar ne yazık aşinâsıydılar yok olmaların becerebildikleri tek şey gülümseyişin ve selâmın güzelliğini yadsımaktı sevdim demekten seviyorum demekten ödü kopan korkaklardı dünya işi bahanesinde bezgin bıkkın suret-i haktan görünüp sevdâyı acz ile bir tutanlardı yok sayıp kapısında yattıkları gözlerinde şafak söktükleri gözleri ve unutup hayret o gönüllere girmek için nasıl can attıklarını bir gecede cayanlar ve sırra kadem basanlardı tüm hünerleri inkârdı sorsanız ne mertliği ne yüreği ne sevdâyı kimselere bırakmazlardı üstelik en iyi onlar okur onlar anlar anlatır ve onlar yazarlardı bilirlerdi herşeyin evvelini âhirini ve kendilerince eksik tartılarında herkesi kesip peşin hükmünü yanlış kanaatleri misali eksik tartarlardı sevgisizdiler içleri çıfıt çarşısı acılı bir ağıtın ayak sesleriydi sözleri gülüşleri uçurumların düğümlü hıçkırıklarıydı ve bakışlarının arka sokaklarında yittikleri lâbirentlerinin uğursuz karanlığıydı onlar "ağır abi"leriydi kendilerinin ve âlemin onlar ağır romanlardı !!! Ceyda Görk 4 ekim 2007 |
Ama, içerikteki olumsuzlukları hak eden ise;
sadece yazık!
Sevgi ile henüz tanışmayan hayata hiç başlamamış demektir..
Eyvallah!
Oflu tarafından 6/18/2009 10:13:42 PM zamanında düzenlenmiştir.