Yılların yükü ağır taşısam da yorgunum,
Sensizlik deryâsında kaderime kırgınım.
Saçıma aklar düştü aynalara dargınım,
Bi-kararda kıldığın dönülmez cüdâsı var.



Ömrümü harman ettim savurup gittin yele,
Dökülen gözyaşlarım elbet gelecek dile.
Yüreğimde kanayan kabuk bağlasa bile,
Sinelere saldığın Eyyûbun yarası var.



Hani derlerya kul sevdalısı değil, hak sevdalısıolacaksın. eğer yaradanın yarattığını ondan çok seversen yaratan gücenir o sevgiye bir engel koyar sevenleri cezalandırırmış!!ne kadar doğru bilemem ama tüm canlıların,yerin göğün sahibi yaratan insan oğlunu yaratırken yüreğine o sevgiyi yerleştirmiş.sevin demiş,çoğalın demiş!rabbin verdiği duygularla gönül mutlaka bir gönüle yar oluyor seviyor,seviliyor bazen bir taraf diğerinden ağır geliyor canı gibi,kanı gibi seviyor ama kıymet bildiremiyor işte o zaman yanıyor,kanıyor yüreği ,ağlıyor gözler ve böyle hüzün dolu dizelerde teselli arıyor insan.çok hüzünlü ve harika bir hece şiiri hisseden yüreğinize,yazan kaleminize sağlık.tebrik ediyorum değerli dost kalem.saygılarımla.